środa, 29 marca 2017

Wiosenne promyki słońca




Witam serdecznie:))
Och!...Jest super ciepło, wiosna na reszcie pokazała swoją ciepłą stronę. Od trzech dni ogrzewa nasze polsko-czeskie strony.
Stoję na moście łączącym dwa kraje, gdzie kultury się mieszają, a wspólny sport-park pozwala na wzajemne spotkania.
Nawet, gdy każdy mówi w swoim ojczystym języku to i tak wzajemnie się rozumiemy:)

A u Was:-wiosna się rozgościła, czy może dopiero nie śmiało zagląda?
























Sweter zaczęłam robić z początkiem lutego. Trochę mnie zmęczył, bo niestety często prułam przód. Ale tak to jest, gdy robi się na tak zwane oko, a wzór i forma nie pozwalała mi na konkretne przymiarki.
Tu przydałby się manekin, może kiedyś kupię...
Najpierw czekałam dnia zakończenia, a potem na odpowiednią pogodę na zdjęcia.
Jak to pierwsze było uzależnione wyłącznie ode mnie, to na pogodę niestety nie miałam wpływu co opóźniało zrobienie fotek.
Dzień, w którym sweter spadł z drutów to moment mojej ulgi i satysfakcji. Sweter tak mocno mi przypadł do do gustu, że nie mogę się z nim rozstać. Zresztą nie tylko mnie, bo i największemu mojemu krytykowi- czyli córce:D




Obecnie dziergam w dalszym ciągu melanżowy sweter, słucham audiobooka Był sobie pies W.Bruce Camerona i czytam-raczej zatrzymałam się w połowie  pierwszej części Zemsta i przebaczenie Joanny Jax. Uznałam, że perypetie dwóch kobiet żyjących w czasie międzywojennym to za duży przepych w temacie. Tym bardziej, że na ekrany wszedł serial pt. Wojenne dziewczyny.
A co przeczytałam?
Na reiście w całości książkę S.Kinga Przebudzenie
Po paru nie udanych książkach np. moja przed ostatnia czytana "Mroczna połowa" okazała się dla mnie kompletną klapą i gniotem w jednym. Pamiętam moje oburzenie.
I to w cale nie chodziło o metafizyczny temat, bo wiadomo chyba wszystkim o tym, że autor bazuje na pograniczu historii nadprzyrodzonych. Ale o infantylność w słowie, powieść podana w sposób irytujący w ręcz idiotyczny.
Dobra:-myślę sobie, przecież King to mistrz w swoim gatunku. Dam sobie jeszcze jedną szansę.
Tak sięgnęłam po Przebudzenie i krótko:-dla mnie historia na pograniczu życia i śmierci nie w moim stylu, ale w jakiej formie podana...z całym szacunkiem dla autora.
W prosty bardzo komunikatywny język wplecione przemyślenia bohatera, a raczej dwóch bohaterów dające wiele do przemyślenia na temat wiary, człowieczeństwa, moralności.
Po mimo dziwnej i mało prawdopodobnej historii warto książkę przeczytać. Im więcej o niej myślę, tym bardziej doceniam i polecam.
Ciekawa jestem Waszych opinii, doświadczeń z literaturą Kinga.
Pozdrawiam fanów autora. Pewno mnie nie lubią;D


Dane techniczne: włóczka szara-nie pamiętam jaka, bo ze sprutego swetra. Na pewno wełna, bo gryzie.
Brąz to Drops alpaca  0601 100g.
Bordowy i niebieski to Drops alpaca mix 3969 i 7240 50g. 

Pozdrawiam:)Ewa





środa, 15 marca 2017

Czarny koniec

Witam:))
Dawno nic już nie skrobnęłam, a powód jeden: więcej czytam niż efektywnie dziergam.
Za mną wiele prób z włóczką. A wszystko przez promocje na Fabel Dropsa.
Zachwyciłam się melanżem i jak łysy na grzebień pośpiesznie kupiłam kolor, można rzec dość mocno intensywny w barwach turkusu z domieszką zieleni.
Tak uradowana narzucam tę włóczkę cud i...nic nie wychodzi tak jak plan mój przewidywał.
Wiem już: swetra nie będzie, bo jakiś plamiasty mi wychodzi.
Co teraz? Myślę...zirytowana:- będzie kolejny szal na szydełku.
To nic że zima się skończyła i kolor do żadnej kurtki nie pasuje.
Myślę dalej:- córce się spodoba, długi szal tak jak lubi. A ona mi na to, że nie chce w mieście świecić:(
Ręce załamuję nad różnymi próbami: raz na szydełku, to znów na drutach
-przecież z tak dużej ilości włóczki nie narobię skarpetek! Musiałaby cała rodzina w takich samych chodzić!
Jednym słowem:-wsadziłam się na minę.
Jednak, w życiu czasem jak na wojnie i nową strategię trzeba opracować.
Ostateczną bronią okazała się nić: czarna
Starczyło ją wrobić i już efekt robi wrażenie. Bynajmniej nie po oczach, kolor zdecydowanie przygasł.
Osiągając stan nirwany prawie zmierzam ku końcowi dziergania. Jeszcze tylko rękawy i drobne wykończenie i jest... mój:D



Blackout to książka z tych co bardzo źle mi się ocenia. Znacie to uczucie(?)coś jakby na pograniczu fascynacji, a jednak to nie to
Nie mogę powiedzieć, że to zła książka jednak mnie znużyła i niestety nie przeczytałam jej do końca:(
Mimo wszystko piszę o niej, bo warta jest zapoznania:
Skąd się bierze prąd?
Powiecie: z gniazdka...
Czy zastanawialiście się jakie konsekwencje mogły dotknąć nas w obliczu awarii globalnej??
Wyobraźcie sobie choćby jedną dobę...ba parę dni bez energii i to w całej Europie...
Co z nami ludźmi: chorymi,starszymi,dziećmi w inkubatorach, fermami: tysiącami zwierząt czekających na oporządzenie, żywnością:nabiał, mięso itd...
Czym zostaniemy w obliczu zagrożenia życia:człowiekiem czy może już drapieżcą?
O tym chciałam czytać, bynajmniej miałam takie wyobrażenie fascynujących emocji na miarę Hitchcocka.
Thrillera w thrillerze było bardzo mało, wątek sensacyjny w ogóle nie trzymał napięcia.
Więc o czym książka?
Po pierwsze: dane techniczne zaczynając od licznika elektrycznego po komputery, serwery, elektrownie: zwał jak zwał wielu czynników wpływających na dostarczenie energii elektrycznej przeciętnemu Nowakowi.
Po drugie: spotkania i jeszcze raz spotkania na forum między narodowym w obliczu kryzysu zagłady.
Notabene ciągnące się w nie skończoność debaty z niewielkimi wnioskami w przyszłość.
Na tej płaszczyźnie autorowi udało się złapać klimat. Prym"rozwiązania" problemu wiedzie Kanclerz Niemiec, oraz Komisja Europejska w Brukseli.
Po trzecie: wspomniany wątek sensacyjny, a raczej jego naiwny scenariusz samotnego hakera ratującego świat od zagłady. Hmm...słabo
Aspekt socjologiczno społeczny musisz sobie czytelniku sam wyobrazić, bo autor tylko przemyca w gąszczu przepisów i paragrafów ogrom tragedii ludzkiej.

Podsumowując mój wpis kolorem:-jak czarny scenariusz książki nie przypadł mi do gustu, tak czarna nić zrobiła wiele.


 Pozdrawiam:)Ewa