Najlepsza książka roku 2014 to:
Powtórnie narodzony Margaret Mazzantini
Opis książki
Gemma zostawia swoje wygodne, uporządkowane życie i razem z szesnastoletnim synem wsiada na pokład samolotu lecącego z Rzymu do Sarajewa. Na lotnisku czeka na nią Gojko, bośniacki poeta, przyjaciel z czasów jej pierwszego pobytu w tym mieście, przewodnik po nieznanej rzeczywistości i obcej kulturze. To dzięki niemu poznała przed laty Diega, fotografa z Genui, swą wielką miłość. Po latach wraca do Sarajewa, by zmierzyć się ze wspomnieniami, z nadzieją że u nastoletniego syna uda się jej obudzić poczucie przynależności do miejsca, w którym się urodził i które jest dla niej tak ważne.
Moja opinia
Zacznę od tego, że książka okazała się niezwykle poruszająca - jedna z najlepszych, jakie przeczytałam.
"Powtórnie narodzony" Margaret Mazzantini to zdecydowanie literatura na bardzo dobrym poziomie, zostawiająca ślad gdzieś tam... w środku nas.
Przede wszystkim jest to powieść o pięknej,dojrzałej miłości kobiety i mężczyzny, oraz tęsknocie za macierzyństwem.
Wszystko to dzieje na tle historii, która miała początek dawno temu, w Sarajewie, kiedy ludzie byli odstrzeliwani przez snajperów jak zwierzyna. To połączenie jest naprawdę świetnie skonstruowane i cała opowieść wręcz magiczna i niepowtarzalna. Poznajemy coś pięknego, co zostało stworzone na bazie ludzkiego życia a wymiar dziecka wojny nabiera innego głębszego znaczenia.
Serdecznie polecam :))
"Powtórnie narodzony" Margaret Mazzantini to zdecydowanie literatura na bardzo dobrym poziomie, zostawiająca ślad gdzieś tam... w środku nas.
Przede wszystkim jest to powieść o pięknej,dojrzałej miłości kobiety i mężczyzny, oraz tęsknocie za macierzyństwem.
Wszystko to dzieje na tle historii, która miała początek dawno temu, w Sarajewie, kiedy ludzie byli odstrzeliwani przez snajperów jak zwierzyna. To połączenie jest naprawdę świetnie skonstruowane i cała opowieść wręcz magiczna i niepowtarzalna. Poznajemy coś pięknego, co zostało stworzone na bazie ludzkiego życia a wymiar dziecka wojny nabiera innego głębszego znaczenia.
Serdecznie polecam :))
Obejrzałam, również adaptacje książki o tym samym tytule w roli głównej Penelope Cruz
Link
Druga książka roku 2014 to:
Skazana Hannah Kent
Opis książki
To powieść, która wnika pod skórę, doprowadza krew do wrzenia, porusza do głębi…
W roku 1829 w północnej Islandii Agnes Magnúsdóttir zostaje skazana za współudział w brutalnym morderstwie popełnionym na dwóch mężczyznach. Agnes ma czekać na egzekucję w gospodarstwie przedstawiciela miejscowej władzy, urzędnika okręgowego Jóna Jónssona, jego żony i dwóch córek. Przerażona obecnością morderczyni pod swoim dachem rodzina unika z nią wszelkich rozmów.
Tylko Tóti, młody wikariusz wyznaczony na opiekuna duchowego Agnes, próbuje ją zrozumieć, starając się uchronić jej duszę przed potępieniem.
Kiedy mija lato i nadchodzi surowa zima, a trudy wiejskiego życia zmuszają domowników do pracy ramię w ramię, mieszkańcy zagrody zaczynają lepiej poznawać Agnes. A gdy zbliża się dzień egzekucji, wszystkich dręczy pytanie: zabiła czy nie?
Oparta na faktach powieść „Skazana” to głęboko wzruszająca opowieść o wolności osobistej: o tym, jak nas widzą, w przeciwieństwie do tego, za kogo sami się uważamy, i o tym, jak można zaryzykować wszystko dla miłości.
W przejmującej, krystalicznie czystej prozie Hannah Kent przedstawia surowe piękno islandzkich krajobrazów, gdzie każdy dzień jest walką o przetrwanie, i pyta, jaką nadzieję może mieć samotna kobieta, gdy jej życie zależy od tego, co mówią o niej inni.
W roku 1829 w północnej Islandii Agnes Magnúsdóttir zostaje skazana za współudział w brutalnym morderstwie popełnionym na dwóch mężczyznach. Agnes ma czekać na egzekucję w gospodarstwie przedstawiciela miejscowej władzy, urzędnika okręgowego Jóna Jónssona, jego żony i dwóch córek. Przerażona obecnością morderczyni pod swoim dachem rodzina unika z nią wszelkich rozmów.
Tylko Tóti, młody wikariusz wyznaczony na opiekuna duchowego Agnes, próbuje ją zrozumieć, starając się uchronić jej duszę przed potępieniem.
Kiedy mija lato i nadchodzi surowa zima, a trudy wiejskiego życia zmuszają domowników do pracy ramię w ramię, mieszkańcy zagrody zaczynają lepiej poznawać Agnes. A gdy zbliża się dzień egzekucji, wszystkich dręczy pytanie: zabiła czy nie?
Oparta na faktach powieść „Skazana” to głęboko wzruszająca opowieść o wolności osobistej: o tym, jak nas widzą, w przeciwieństwie do tego, za kogo sami się uważamy, i o tym, jak można zaryzykować wszystko dla miłości.
W przejmującej, krystalicznie czystej prozie Hannah Kent przedstawia surowe piękno islandzkich krajobrazów, gdzie każdy dzień jest walką o przetrwanie, i pyta, jaką nadzieję może mieć samotna kobieta, gdy jej życie zależy od tego, co mówią o niej inni.
Moja opinia
Smutna, poruszająca historia ostatniej kobiety skazanej na śmierć w Północnej Islandii w 1829 roku.
To niewątpliwie ciekawa książka, którą mogę zapisać trwale w mojej pamięci.
Autorka zauroczyła mnie dojrzałością i lirycznością swojej powieści.
Na szczególne uznanie zasługuje chłodny język i styl powieści pozbawiony zbędnych ceregieli, oraz bardzo realistyczna narracja oparta na fundamentach dokładnie przestudiowanej historii.
Zagłębiając się w tę opowieść dowiadujemy się wielu ciekawych rzeczy na temat warunków życia w islandzkich wioskach sprzed niemalże dwustu laty.
Ważnym tematem poruszonym przez autorkę są stereotypy, ukazując w jaki sposób ludzie budują swoje osądy o bliskich, znajomych na podstawie swoich niezwykle subiektywnych spostrzeżeń i zwykłych plotek, których nie brakuje w małych społecznościach.
Przede wszystkim książką kierują emocje, które towarzyszą nam przez całą drogę, którą skazana Agnes Magnúsdóttir musi przejść do oprawcy.
Serdecznie polecam tę pozycje wszystkim:)
To niewątpliwie ciekawa książka, którą mogę zapisać trwale w mojej pamięci.
Autorka zauroczyła mnie dojrzałością i lirycznością swojej powieści.
Na szczególne uznanie zasługuje chłodny język i styl powieści pozbawiony zbędnych ceregieli, oraz bardzo realistyczna narracja oparta na fundamentach dokładnie przestudiowanej historii.
Zagłębiając się w tę opowieść dowiadujemy się wielu ciekawych rzeczy na temat warunków życia w islandzkich wioskach sprzed niemalże dwustu laty.
Ważnym tematem poruszonym przez autorkę są stereotypy, ukazując w jaki sposób ludzie budują swoje osądy o bliskich, znajomych na podstawie swoich niezwykle subiektywnych spostrzeżeń i zwykłych plotek, których nie brakuje w małych społecznościach.
Przede wszystkim książką kierują emocje, które towarzyszą nam przez całą drogę, którą skazana Agnes Magnúsdóttir musi przejść do oprawcy.
Serdecznie polecam tę pozycje wszystkim:)
Na trzecią nie mogę się zdecydować, więc przedstawię te które czytało mi się bardzo dobrze:
Na wyróżnienie zasługuje biografia Danuty Stenki
oraz audiobook Tomasza Sekielskiego
.jpg)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz