Merle i Ted

Na zdjęciu autor i bohater książki

zdjęcie pochodzi z internetu

O miłości do psa można byłoby pisać wiele. I to wiedzą przede wszystkim posiadacze czworonogów.
Niestety nie mam takiego talentu literackiego, więc odwołuję się do autobiografii Teda Karesote.
Tu znajdziecie wachlarz wiedzy i emocji.  
Warto poznać historię tej pięknej, mądrej przyjaźni między człowiekiem i psem.
Bowiem taka złączyła Teda-człowieka i psa Merle


 

zdjęcie pochodzi z internetu

Zadawaliście sobie może kiedyś pytanie:-czy jest to możliwe żeby pies i człowiek żyli na równej płaszczyźnie bez dominacji jednego nad drugim?
Od razu powiecie, że to dziwnie retoryczne pytanie, bowiem człowiek zawsze był panem swojego psa. Z reguły czego nie rozumiemy zakładamy, że tak musi być i basta. Przeczytajcie, a może zmienicie zdanie.
Książka nie jest poradnikiem ale pozwoli zrozumieć pytania odnośne przyczyn zachowania psiej natury.

Znakomitą książkę Teda Kerasote pt. Życie z Merlem  polecam ludziom, którzy są przed kupnem pierwszego psa w życiu.
Dla sfrustrowanych wychowaniem właścicieli psów i tych szczęśliwców, którzy żyją w pełnej symbiozie ze swoim przyjacielem psem.

Pierwsza grupa żeby uświadomiła sobie, że bycie właścicielem psa to nie kaprys.
Słodkie marzenia podszyte instynktem opiekuńczym o pluszaku  mogą się minąć z rzeczywistością, a w tedy pierwszy krok do nieszczęścia.

Druga grupa niezaprzeczalne kochająca swoich pupilków, czasem nie radząca sobie z wychowaniem, a tylko dla tego, że traktuje psy jak swoje dzieci. Zaborczo i nadopiekuńczo.
I tu wielki błąd, bo i dziecku trzeba dać swobodę do lepszego rozwoju.
Hm...(?)
-Jak zostaniesz kiedyś rodzicem to zrozumiesz ile mnie kosztuje nerwów Twoje wychowanie.
Ile razy słyszeliście ten tekst, a ile razy sami wypowiedzieliście te słowa? Choćby w myślach?
Teraz rozumiecie co mam na myśli ...wychowanie to kawał ciężkiej roboty:D

Trzecia grupa to ci szczęśliwcy mówiący bez kozery:- mój pies to prawdziwy przyjaciel!
A tyko dla tego, że potrafią wyznaczać granicę przestrzeni dla siebie i szanować potrzeby psa.
Nie mam tu na myśli psiej miski i dachu nad głową ale kontrolowaną potrzebę psiej wolności i kreatywne spędzanie czasu ze swoim przyjacielem.
Czyż nie przypomina to wychowania dziecka? A i  owszem w granicach przyzwoitości i dobrego smaku z korzyścią dla nas właścicieli i naszych psów. Możemy przełożyć to na wychowanie naszych czworonogów.

Bez wyjątku wszyscy znajdziemy w książce coś dla siebie. Począwszy od mądrych rad popartych mocną literaturą naukową, po psią psychologię i refleksję nad samym sobą.
Szczyptę humoru i wzruszenia okraszonego szczerymi  łzami na koniec.
Piękna, mądra autobiografia dająca nam chwilę refleksji nad samym sobą.

Na drutach odsłaniam fragment mojego rozpinanego swetra.
Dziergam go równocześnie z szalem, który już prezentowałam tu.
Córka oceniła, że za krótki i mimo braku jednego koloru musiałam zastąpić innym i dziergam na szybko. Ma być długi, prawie do ziemi.
Tak sami widzicie mimo mojego zapału do swetra muszę zająć się szalem, bo zima się skończy i prezentacji nie będzie.

Pozdrawiam:)Ewa